ما مقصر شکست نیستیم!

میگه آدما نود درصد مقصر شکست هاشون خودشونن!

تا وقتی یاد نگیریم تا لحظه آخر بجنگیم چیزی جز باخت نصیبمون نمیشه!

به سمت دریا تو میکشونی..

الان ساعت ۲:۱۹ هست و من تازه از خواب بیدار شدم.

برای خودم شام درست کردم.

و نشستم دارم اینجا مینویسم

تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد

گفت همه آدمای شهر یه روزی یه گوشه نشستن و با این آهنگ گریه کردن!

راست میگفت.

منم روزی همین حس رو تجربه کردم.

به یاد یاری، خوشا قطره اشکی

با خودم برای نوشتن سر جنگ داشتم که ننویسم.

شرح عملکرد من تو این روزها میتونه خاطره خوبی باشه برای سال های آینده،

خسته نیستم چون تونستم به ترکیب ایده آلم دست پیدا کنم و بهینه سازی داشته باشم.

ماهی لب بسته خون در دل کند قلاب را

این بند ها رو تو بنویس...

روز فراق دوستان شب خوش بگفتم خواب را

وقتی تصنیف قلاب شجریان رو گوش میدم به حال و هوای ۱۷ سالگی پرتاب میشم.

تو ۱۷ سالگی نسبت به الان شرایطم تا حدودی قابل هضم تر بود.

که کردار ماند ز ما یادگار

ثانیه، دقیقه ،‌ ماه ها و سالهاست که دارم با این دیو سیاه میجنگم.

تقریبا  دارم شکست میخورم.

اه ای امید جان بیداران!

امشب یکی از سخت ترین شب های من بود.

پر از استرس و پر از ناراحتی.

بر سر آتش بماندم ساقیا

خوشحالم که بگم تونستم حلقه اول رو بشکنم و به روند عادی زندگی برگردم.

منظورم از روند عادی اینه که به نقطه سه ماه قبل بازگشتم و از وضعیت بدتر به بد رسیدم.

سعدی چو جورش میبری نزدیک او دیگر مرو..

از این کلمه بدم میاد ولی به ناچار باید بگم من گم شدم!

من نیاز دارم خودم رو پیدا کنم.

نقشه راهم رو بکشم و ادامه بدم.

من از این روایت طولانی آغشته به غم خسته هستم.

من هنوز اینجا تو این نقطه هستم.