روز ششم

اتفاقی نیفتاد.

در جستجوی ثبات، روز پنجم

امروز خیلی روز درگیر کننده ای بود اما از نظر تایمینگ عالی و فوق العاده گذروندم

عالی اما نا مطمئن ، روز چهارم

امروز از 7 ساعت، 7 ساعت و بیست دقیقه فعال بودم.

میتونستم امار رو به 8 ساعت برسونم و با یک تمرکز عالی کار رو تموم کنم

اما وقتی تلگرامم رو باز کردم کلا تمرکز رو از دست دادم

مست و دامن افشان، حرکت روی لبه تیغ، روز سوم

امروز روز خسته ای کننده ای بود تقریبا.

از 6 ساعتی که قرار بود. فعال باشم فقط 4 ساعت و 40 دقیقه فعال بودم.

روند نیمه خوب، روز دوم

امروز ۷ ساعت از ۸ ساعت ممکن فعال بودم.

دیشب دیر خوابیدم و ۲ ساعت توی رفت و امد بودم.

شروع طوفانی ، روز اول

خب امروز به اندازه کافی تلاش کردم و طوفانی شروع کردم، فرصتی برای استراحت نذاشتم و از 8:30 صبح شروع کردم.

شروع فصل یازدهم، روز صفر

بعضی وقت ها منفعل بودن و سپردن خودت تو دست جریان زندگی، نتیجه ای جز سرگردانی نداره..

تو هیچ وقت این رو نخواهی خوند

تو هیچ‌گاه این را نخواهی خواند،
چرا که دیگر نمی‌توانی.
چرا که رفتی.

نه تولد یک قهرمان، که بازماندن یک زنده

گفت:
«از تو رفته‌ترها هم برگشتن...»
اما من هیچ‌وقت نرفته بودم.
برای برگشتن، باید رفته باشی.

خداحافظ

خداحافظ…

وقت آن رسیده که بروم، در سکوت، در لاک خودم، دور از هیاهو و تلاش‌های بی‌نتیجه. پنج سال جنگیدم، دویدم، اما حالا دیگر توان ادامه دادن ندارم.

اما شاید این پایان نباشد… شاید فقط یک وقفه باشد. شاید در فصل بعدی، دوباره نوشتن را از سر بگیرم، دوباره برخیزم، دوباره با افتخار بگویم: من توانستم، من برگشتم.

تا آن روز، خداحافظ…