روند نیمه خوب، روز دوم

امروز ۷ ساعت از ۸ ساعت ممکن فعال بودم.

دیشب دیر خوابیدم و ۲ ساعت توی رفت و امد بودم.

شروع طوفانی ، روز اول

خب امروز به اندازه کافی تلاش کردم و طوفانی شروع کردم، فرصتی برای استراحت نذاشتم و از 8:30 صبح شروع کردم.

شروع فصل یازدهم، روز صفر

بعضی وقت ها منفعل بودن و سپردن خودت تو دست جریان زندگی، نتیجه ای جز سرگردانی نداره..

تو هیچ وقت این رو نخواهی خوند

تو هیچ‌گاه این را نخواهی خواند،
چرا که دیگر نمی‌توانی.
چرا که رفتی.

نه تولد یک قهرمان، که بازماندن یک زنده

گفت:
«از تو رفته‌ترها هم برگشتن...»
اما من هیچ‌وقت نرفته بودم.
برای برگشتن، باید رفته باشی.

خداحافظ

خداحافظ…

وقت آن رسیده که بروم، در سکوت، در لاک خودم، دور از هیاهو و تلاش‌های بی‌نتیجه. پنج سال جنگیدم، دویدم، اما حالا دیگر توان ادامه دادن ندارم.

اما شاید این پایان نباشد… شاید فقط یک وقفه باشد. شاید در فصل بعدی، دوباره نوشتن را از سر بگیرم، دوباره برخیزم، دوباره با افتخار بگویم: من توانستم، من برگشتم.

تا آن روز، خداحافظ…

قیام یک روح زخمی

من فرزند زخم‌هایم، زاده‌ی رنجی که از استخوان‌هایم گذشته و در رگ‌هایم جاری شده است.
جهانی که بر شانه‌هایم سنگینی کرد، مرا به زانو درآورد، اما هرگز نتوانست خاموشم کند.

برگشت به آذر 99

برگشتن به آذر 99 چیزی شبیه رویاست من باید سریع تصمیم بگیرم؟ موندن یا رفتن؟

از دل طوفان بیرون آمده ام

سلام دوستان عزیزم.
بالاخره گذشت، تموم شد و من زنده هستم.

یکی از عجیب ترین تجربیات زندگیم رو پشت سر گذاشتم.

ریشه در ژرفای اقیانوس دارد شاید

ای امید جان بیداران کجا هستی ؟

آهنگ استاد رو گذاشتم و به مانیتور و پروژه های شکست خورده‌ام نگاه می کنم و تو دلم میگم ای امید جان بیداران کجا هستی؟