پایان فصل دوم

هیچ چیز مثل قبل نمیشه و من علیرضای جدیدی نمیشم

تلاش ها فایده ای نداره؛

پایان فصل دوم.

او بهار را ندید

همیشه آخر سال برام سبک و با خاطره خوش تموم میشد.

اما امسال اسفند طی فشار عجیبی هستم.

یکم تونستم کنترل بکنم و از استرسم کاهش بدم.

من واقعا به این استرس ها نیاز داشتم که همه چیز رو خوب جمع و جور کنم اما الان این استرس ها زیادی شده و دارم ضربه می بینم.

وقتش هست برگردم به ورژن 1399 و این فشار رو به سخره بگیرم.

من میتونم

پس باید الان بجنگم برای خونسردی!

تهش اتفاقی نمی افته، چون من خیلی خوب قبلا اینارو جمع کردم!

i need help

یهویی تمام من فروریخت!

تمامی فشار ممکن رو دارم تجربه میکنم.

پس از آبان، الان دارم لحظات پر استرس رو تحمل میکنم!

شاید آخرین غمم باشد

خسته،تنها،آشفته،مضطرب

 

بیرون همه رجا و درون همه خوف

سلام گرم به شما..

از لا به لای ترس ها و شروع موفق کارها به شما سلام می کنم.

خسته هستم. اما خوشحالم که ۱۸ روز ثبات داشتم و تونستم خیلی چیزها رو جلو ببرم.

ایستا نبودم و به سمت جلو حرکت کردم.

به سمت دریا تو میکشونی..

الان ساعت ۲:۱۹ هست و من تازه از خواب بیدار شدم.

برای خودم شام درست کردم.

و نشستم دارم اینجا مینویسم

به یاد یاری، خوشا قطره اشکی

با خودم برای نوشتن سر جنگ داشتم که ننویسم.

شرح عملکرد من تو این روزها میتونه خاطره خوبی باشه برای سال های آینده،

خسته نیستم چون تونستم به ترکیب ایده آلم دست پیدا کنم و بهینه سازی داشته باشم.

چو نیست چاره ز بیچارگی صبور شدم..

مدام این جمله "گر جگر شیر نداری سفر عشق نرو" تو ذهنم پلی میشه..

این چند روز به شدت اکتیو بودم و قصد دارم تا آخر همینجوری رو به جلو ادامه بدم.

فیزیکی خسته هستم.

تا شب مرگ پایان نرسد بازی ما..

تا شب مرگ پایان نرسد بازی ما..

رنج به جان رسد امید دواست..- روز صفر

ماه هاست که از زندگی دور شدم و وارد حاشیه های نه چندان جالب شدم.